Në kampin e Zemunit kishte dhe provokatorë dhe spiunë që kishin ardhur me misione të caktuara dhe që nuk bënin jetën e të burgosurit siç ishin: Hilmi Hoxha nga Vlora, i cili ishte spiuni dhe bashkëpunëtori i sërbit Bania. Ky erdhi në kamp aty nga janari 1944, me grupin e fundit të vlonjatëve, por i veçuar nga ata. Aty ndenji deri në mars 1944 dhe kur mbaroi funksionet e tij që i ishin ngarkuar nga Gestapoja në shërbim të gjermanëve kundër shqiptarëve, i doli e drejta për t’u kthyer në Shqipëri. Para se të ikte, edhe një herë duhej të kalonte një periudhë karantine se mos i shfaqej ndonjë sëmundje, dhe këtë periudhë të fundit duhej të ishte i izoluar nga gjithë të burgosurit e tjerë. Gjatë kohës që qëndroi në Zemun, Hilmiu kishte trajtim ndryshe nga gjithë të burgosurit e tjerë, si në ushqim, në veshje, fjetje. Por gjatë kohës së karantinës ai shkoi dhe i tha komdandantit gjerman se Bania i ka zhveshur gjithë shqiptarët dhe u ka marrë gjërat e çmuara, si orët, unazat, brilantët dhe shumë gjëra të tjera. Ndwrkohë ai vetë i kishte spiunuar Banes se filan shqiptar ka orë, unaza etj. Kështu ndodhi dhe Bania vinte te ne, dhe na kërkoi varëset, orët, brilantina atyre që vërtet i kishin. E nga i dinte gjithë këto informata Bania, se përvec Hilmiut nuk kish njeri tjetër që rrinte me ne. Por në fakt mes shqiptarëve, gjëra të çmuara kishin vetëm një pakice, që i përkisnin shtresave më të larta. Këta ishin kryesisht nga Vlora, të cilët bashkë me njerëzit e lëvizjes nacional çlirimtare, kishin arrestuar dhe disa nga këta persona. Ata ishin bejlerë dhe tregtarë të Vlorës, siç qe Nevruz Beu e shumë të tjerë, të cilët ngaqë kishin ambicie për ca poste që tashmë ishin zënë nga gjermanët, ishin arrestuar dhe internuar.